Een citaat mag niet oneindig lang zijn en een heel artikel mag uiteraard niet, maar deze inleidende smaakmaker dan toch maar even in zijn geheel.
Er zullen weinig plekken in Nederland zijn waar de afgelopen maanden zoveel gescholden en gemopperd is als op ‘s lands spoorwegen. Ook vandaag weer, om 08.13 uur op Utrecht Centraal. De treinen zijn te kort, te laat en stampvol waardoor de treinwc’s al halverwege de ochtendspits ruiken alsof alle reizigers gisteren asperges hebben gegeten. Overal kuchen mensen elkaar prepandemisch in het gezicht en omdat iedereen weet dat de conducteurs zich vanwege de drukte toch niet laten zien, zit ook de eerste klas afgeladen vol.
Niemand maakt praatjes met elkaar, behalve dan in de stiltecoupé. Een vrouw werkt al smakkend een bakje magere kwark weg, wat iedereen probeert te negeren, maar niemand lukt. En in het gangpad staat een vrouw die de man voor haar, en dan vooral zijn oksel die zich vlak bij haar gezicht bevindt, vol walging aankijkt.
Bron: De Volkskrant, 4 oktober 2022.