Momenteel ben ik onderweg met het OV, met een flink grote en zware rolkoffer door de regen. Streekbus gemist, snelbussen in plaats van een directe aansluiting maken mijn reis meteen een stuk stressvoller.

Toen ik op station Dieren vast kwam te zitten in de lift, vond ik dat echt eng en werd ik overvallen door meer stress om nog een aansluiting te missen. Sta je daar in je eentje vast in een lift, er kwam ook niemand voorbij die ik kon vragen om op de buitenkant op de open knop te drukken. Na 5 minuten kwam de lift in beweging, maar kon alleen terug naar beneden. Ik heb omdat ik niet méér vertraging wilde oplopen mijn enorme en flink zware koffer alle trappen van de brug bij Station Dieren op en af opgetild. 

De conducteur was zo lief om op mij een een andere reiziger te wachten. 

Dus bij deze sowieso een melding voor een kapotte lift in Dieren (de buszijde) en een compliment aan de conducteur van de trein Dieren - Zwolle van 20:50

Nu zette dit me aan het denken, want mijn moeder en een vriendin zijn afhankelijk van een rolstoel. Ik merk pas als ik een enorme hutkoffer heb pas hoe weinig fijne overgangen in stoepen er zijn en hoe ontelbaar veel opstapjes, trapjes, verhogingen en trappen een wereld vol obstakels vormen. 

Omdat ik in staat ben om mijn hutkoffer te tillen, heb kom ik vanavond enigszins op tijd op mijn bestemming. Stressvol, maar ik heb het tot dusver gered.

Maar mijn moeder of vriendin hadden in de rolstoel in deze situatie niet eens naar de trein gekund. 

Wat hadden zij dan moeten doen? Ongemakkelijk een noodnummer bellen en wachten totdat iemand komt ze eruit komt halen? En dan?

Kunnen stations rolstoeltoegankelijker worden en dat blijven als er een lift uitvalt?

Ik hoop dat de lift gerepareerd word en dat de wereld elke dag een stukje inclusiever en toegankelijker word. Voor iedereen.