Skip to main content
Naar NS.nl

Dit topic om te starten, daar heb ik echt even over nagedacht. Ik merkte aan mezelf dat mijn lontje steeds korter werd en dat ik mezelf soms niet terug herken. Ik kies ervoor om jullie mee te nemen in een kort verhaal, hoe is het nu als HC (en al mijn andere collega's in de operatie, dus machinisten, Veiligheid en Service, Tickets en Service, collega's die onze diensten stellen, invullen etc. Sorry als ik wat vergeet).

In het bijzonder wil ik zowel de moderatoren en mijn actieve collega's danken voor hun bijdrages en inzet. Dit geldt ook absoluut voor de vaste forumleden en hun engelen geduld om vaak hetzelfde te antwoorden. Top.

Ik heb helaas de pech (of het geluk, ligt eraan hoe je het bekijkt) om werkzaam te zijn in Brabant. Ik weet nog dat we anderhalve week geleden maatregelen kregen opgelegd in de provincie Brabant. De maand ervoor was Corona vaak al het gespreksonderwerp. Het viel ons al op dat er veel minder Chinese reizigers waren sinds de uitbraak in China. De oproep kwam voor Brabant om zoveel mogelijk thuis te werken. Ik merkte dit direct op in de spits in Brabant. Net als de maatregel, geen handen schudden en veel handen wassen. Wat was dat wennen. Dan heb ik het nog niet over die 1,5 meter afstand. 

In de spits, na ingang maatregelen in Brabant reed ik met collega's de langste trein die we rijden tussen Eindhoven Centraal en Utrecht Centraal. De samenstelling was 3x VIRM4, in ons jargon, 12 bakken vast. Tot aan Utrecht was het zeer rustig in deze trein. In Utrecht kreeg je het surrealistische beeld, dat het perron vol reizigers stond en zich massaal de trein in liepen. Afstand? Neh, rekening houdend met de brandhaard Brabant? Neh. Collega's stonden te kijken dat collega's uit Brabant door heel het land gingen. Dit gold ook voor reizigers. Paar dagen later volgde het land.

Eenmaal landelijk kreeg je in het begin lege stations te zien, gesloten winkels. Ik ben de hele tijd bezig met mijn afstand. Hoevaak een reiziger met een vraag op korte afstand van je komt, is zowat 95% van de keren. Bij uitstappen krijg je vaak ook geen 1,5 meter aan ruimte. Ook bij vragenstellende reizigers blijf je continue alert op de afstand. Dan moet je je eens verslikken, dan hoest je netjes in je elleboog, maar om je heen zie je reizigers en collega's opveren. De angst regeert.

Gisteren viel al op dat het drukker was in de trein. Groepjes bij elkaar. Geen afstand houden. Het lijkt wel of men in de bubble zit van hun telefoon of Ipad. Geen rekening houdend met de maatregelen. Ineens zie ik ook meer overtredingen, zoals fietsen op het station. Als je perse wil fietsen op een station, Breda heeft er een fietspad doorheen lopen. Het egoisme druipt ervan af.

Ik loop zowat op mijn tenen sinds de crisis en het draait allemaal om afstand, hygiene en goede samenwerking om de treinen te rijden. Ik behoor tot de "gezonde" groep en ik hoop dat reizigers hun verantwoordelijkheid nemen. Mensen met vitale beroepen willen graag veilig naar hun werk en terug. Met overvolle treinen met dagjesmensen lukt dat niet. Op stations geef ik ook geregeld aan dat men afstand moet houden. 

Ik hoop dat ik bij de "gezonde" groep blijf behoren en dat we ons werk blijven doen voor onze Nederlanders met vitale beroepen. In al die gevormde groepjes kom ik echt niet voor mijn lol erbij. Corona heeft mijn werk tijdelijk veranderd, de omgang met mensen (een knuffel die iemand nodig heeft, durf ik niet snel meer te geven) heeft gezorgd dat ik vaker echt op mijn tenen loop. Mijn ouders zie ik weinig, net als de rest van mijn familie en vrienden. Dat vind ik persoonlijk niet fijn en ik hoop dat we deze crisis snel beheersen. Dat het een serieuze crisis is, blijkt wel, maar nu iedereen zover krijgen dat het geen computerspelletje is. Ik zie steeds meer mondkapjes dragers in de trein.

Voor de zorg, top, jullie zijn geweldig.

Zelf voelt het voor mij al als isolatie, als potentiele bron van besmetting door mijn werk, mijd ik alle fysieke contactmomenten. Ik zou het mezelf niet vergeven als ik het heb met milde klachten en anderen zou besmetten. 

Een totale verandering sinds de maatregelen.

Vandaar mijn schrijven. Werk mee, ik hoop echt dat we weer naar de situatie van voor de crisis kunnen, geen stress, uitdagingen etc.

Bedankt aan diegenen die de moeite namen dit door te lezen.

Edit: en natuurlijk blijf ik aan het werk voor de reizigers die ook echt het openbaar vervoer nodig hebben om strikt noodzakelijk te reizen.

Wil je vertellen welke studie je volgt?

 

@Loes Ik zal blij zijn als we weer normaal mogen doen en meer dan alleen onbedekte ogen kunnen zien.. Voor mij zal het helemaal een opluchting zijn, met een forse snor en baard lig je continue te vechten met een mondkapje… Je moet het telkens helemaal op en afzetten, omhoog schuiven gaat niet want dan willen de snorharen ineens je neus gaan kietelen en de baardharen datzelfde doen bij je mondhoeken. Bovendien, hoewel velen zeggen dat het niet zo is, belemmeren die dingen, bij mij in elk geval, de ademhaling zodanig dat ik binnen de kortste keren buiten adem ben.
Natuurlijk heb ik er wel een oplossing voor gevonden, niet officieel goedgekeurd… maar je moet toch wat.

Ik weet ondertussen wel wie er een abbo heeft op het traject waar ik reis en dan is de opmerking “ik reis vandaag weer eens met je mee” voldoende om een meereiskortingskaartje te gebruiken. Vooral omdat ik instap op een station waar de trein 8 minuten blijft staan zie ik meestal wel iemand met een abbo die ik intussen ken. 

Het is mij ook wel eens overkomen dat ik de geprinte versie van de QR code liet zien in plaats van de QR code van een ticket. Je collega vond het best, zag kennelijk het verschil niet zo snel. Een in 4en gevouwen A4 tje met een QR code zal wel een treinkaartje zijn….(was ook al laat)

Ik ben ook benieuwd naar wat de regering er van gaat maken…… Reken maar op een paar dooie mussen…. dan kan het meevallen

 

@PhilnedHoe noem je iemand die oneigenlijk gebruik maakt van een kaartje met korting? Jij doet in feite hetzelfde wat regelmatig mensen met de gratis meereiskaartjes deden. Proberen goedkoop mee te reizen met mensen die wel betalen voor een abonnement. In de tijd van gratis meereiskaartjes werd ik vaak in de trein door meerdere jonge mensen aangeklampt met de vraag of ze met mij mochten meereizen. Boos als ik net als anderen nee zei. Of ik werd raar aangekeken als ik zei dat dan iets te drinken wel lekker zou zijn. Ik heb wel eens de neiging gehad om ja te zeggen terwijl ik zelf op een Kruidvat kaartje reisde, gewoon om van het gezeur af te zijn. Een keer vroeg een conductrice aan iemand met meereiskaartjes de naam van diegene met wie zij meereisde. Tja die wist ze niet. Maar de gehaaiden vroegen natuurlijk al gelijk de naam van hun 'slachtoffer'. 

Het is mij ook wel eens overkomen dat ik de geprinte versie van de QR code liet zien in plaats van de QR code van een ticket. Je collega vond het best, zag kennelijk het verschil niet zo snel. Een in 4en gevouwen A4 tje met een QR code zal wel een treinkaartje zijn….(was ook al laat)

Een QR code op in vieren gevouwen e-ticket tonen is inderdaad voldoende, want daarin staat alles wat een conducteur nodig heeft zoals je naam, reisdatum, kaartsoort, traject, aankoopdatum/tijd enz.

Het carnaval is geheel langs mij heengegaan, heb geen rijdende dienst gehad en daar was ik ook niet rouwig om om heel eerlijk te zijn. 

Zie wel om me heen veel Corona gevallen en sta er versteld van dat ik voor zover ik weet het nog niet gehad heb. Ms heb ik het gehad zonder het te weten. Mijn huisarts is daar duidelijk over.

Een café in Brabant heeft na carnaval maar besloten om een weekje dicht te gaan (want dat is de oorsprong van carnaval, vanaf de woensdag begint de ‘vasten’ periode tot Pasen, vergelijk Ramadan voor Moslims in de zomer).

De reden voor de sluiting: het voltallige personeel was besmet geraakt, dus ze konden niet eens open :drooling_face:

Of mondkapjes daar tegen geholpen zouden hebben… 

Het carnaval is geheel langs mij heengegaan, heb geen rijdende dienst gehad en daar was ik ook niet rouwig om om heel eerlijk te zijn. 

Zie wel om me heen veel Corona gevallen en sta er versteld van dat ik voor zover ik weet het nog niet gehad heb. Ms heb ik het gehad zonder het te weten. Mijn huisarts is daar duidelijk over.

Een café in Brabant heeft na carnaval maar besloten om een weekje dicht te gaan (want dat is de oorsprong van carnaval, vanaf de woensdag begint de ‘vasten’ periode tot Pasen, vergelijk Ramadan voor Moslims in de zomer).

De reden voor de sluiting: het voltallige personeel was besmet geraakt, dus ze konden niet eens open :drooling_face:

Of mondkapjes daar tegen geholpen zouden hebben… 

Mondkapjes hadden misschien wel kunnen helpen. In de verpleeghuizen waar ik vorig jaar werkte, hoefden bewoners geen mondkapje meer op. Maar wij als personeel wel. Meeste tijd alleen binnen 1,5 meter, maar ook perioden dat we hem de hele tijd op hadden. Ondanks dat er regelmatig bewoners corona kregen, er flink ziek van werden en zelfs overleden, heb ik daar geen besmetting opgelopen. Zodra een bewoner positief getest werd, ging deze in isolatie, maar had dan vaak al een aantal dagen klachten. 

Ik heb woensdag mijn laatste dienst gedraaid met de mondkapverplichting. Je zag die dag al genoeg reizigers die dachten dat het er al af was, gros droeg nog een mondkapje, maar ja, dat spel is bekend onderhand.

Nu ben ik benieuwd hoe de eerste diensten weer gaan na de maatregels, ook dat wordt weer wennen, wat wel, wat niet, hoe kort zijn de lontjes, hoe staat het met het respect etc. Ik ben weer erg benieuwd en laat het op me afkomen. Das een zekerheidje.

Hoe gaat men overal mee om? Wat gaat het met mezelf doen en op welke manier? Hoe reageren de reizigers? Ik zit weer vol vragen, zoals ik dat ook had toen deze ellende allemaal begon. Wederom afwachten...

Zondag mocht ik de 1e klas delen met een hoestend/snotterend iemand zonder mondkapje, die deze ook niet opzette toen ik dat vroeg. Mensen zijn op zoek gegaan naar andere plek vanwege die persoon. Helaas had ik bij binnenkomst al geconstateerd dat in de andere 1e klas coupé de daar geïnstalleerde jongeren ook geen mondkapje meer op hadden. Zoals al mijn reizen tijdens pandemie geen controle tijdens mijn ruim 2 uur durende reis. Wel de 5 minuten in de sprinter ineens controle. Ik heb de conductrice ook laten weten dat ik het fijn vond dat zij ging controleren. Blijf het jammer vinden dat men niet het respect kan opbrengen om voor kwetsbaren en ouderen de regels na te leven, zeker in de 1e klas.

Reageer


Voorwaarden