Corona, ervaringen sinds de maatregelen

Het valt me op hoezeer de discussie speelt over de beschermingsmiddelen. Het is voor mij elke dienst weer aan de orde. Het is eigenlijk de orde van de dag. 

Elke keer dat ik naar mijn trein loop, kijk ik in de trein of men hun mondkapjes goed gebruiken. Ik merk op dat als ik een gebaar maak om duidelijk te maken als het niet goed zit, de meesten daarop reageren en hem goed opzetten.

In de discussies op dit forum gaat het vaak over feiten en schijnveiligheid. Dat we makke schaapjes zijn die netjes volgen. Ik heb respect voor iedereen zijn mening erover, maar als puntje bij paaltje komt, zal men zich aan de regels moeten houden. Het gaat nu over de mondkapjes. Ik durf bijna met zekerheid te stellen dat een zelfde soort discussie, wel op een ander vlak gevoerd is toen de treinen rookvrij werden. Iedereen heeft zijn of haar mening daarover.

Ik vraag reizigers wel eens als ze een regel overtreden en mij voor het blok zetten, hoe zij in mijn situatie zouden reageren. Dat geeft soms hele mooie inzichten. Degenen die dat doen, krijg je een mooi en respectvol gesprek. Degenen die dat niet doen, hebben er al eerder over nagedacht en men zal proberen ten koste van alles om hun gelijk te behalen.

Zo een discussie gehad met een reiziger, die een theedoek had gebruikt als mondkapje. Dat mocht volgens hem, want er zitten elastieken aan.

Ik heb laatst ook een reiziger aangesproken, die een slaapmasker, die voor over de ogen gebruikte als mondkapje.

Een ander dacht dat een aangeboden kapje van een hele aardige reiziger niet op te hoeven zetten. Tuurlijk joh. Je wordt "gered" door een medereiziger en dit is je dank. Echt, geef dit soort reizigers geen mondkapje, want ze zijn respectloos naar iedereen toe. Een reiziger met een probleem die vooraf het probeert op te lossen, das echt een ander verhaal.

Gebruiken al mijn collega's hun beschermingsmiddelen correct? Ik zou willen dat ik ja kon zeggen, maar ik heb zoveel collega's en ik zie er maar een heel klein deel van tijdens mijn diensten. Wat ik wel weet is dat het zwaar weegt als er een constatering plaatsvindt bij verkeerd gebruik. Iedereen is volwassen bij ons, dus ik ga daar niet over liegen om een collega te beschermen. Ik zal altijd aangeven wat ik gezien en gehoord heb. Een oordeel geven is niet aan mij.

De controlerondes. Geen problemen mee. Ik neem geen enkele kaart aan en zet mijn scanner ertegenaan. Op een tafeltje (klapbaar) leggen om te laten scannen werkt vaak niet. Kies dan voor een stoel of leuning. 

Pak ik dan nooit meer kaarten aan? Soms wel, maar dan is er iets aan de hand. Voordeel van de nieuwe manier van scannen dat de reiziger vaak al mee kan kijken op mijn scanner. Maar nu als je iets registreert, dan meld je dat de reiziger ook direct. Het heeft zo zijn voordelen. 

De discussies zullen altijd blijven, daar zijn we Nederlanders voor, altijd polderen, maar het heeft weinig zin om elke keer dezelfde feiten in discussies te gooien over wel of niet. Ik zeg tegen reizigers dat ik de regels niet maak, maar wel geacht word er iets mee te doen. Wat valt mij op dat Duitsers bij aanspreken verkeerd mondmapje (col, bandana) bijna altijd een goed mondkapje bij zich hebben. Deze houding is prettig. Daar kunnen wij Nederlanders nog wat van leren. Je hoeft niet overal mee eens te zijn en ik geloof ook dat we daarom in een democratie leven. Ik blijf dat koesteren. 

In de hoop op betere tijden, geef mijn taak mondkapjespolitie graag terug en ga terug naar de basis voor Corona. Mag weer even genieten van mijn weekend.

Na een zomerverlof periode ben ik weer te vinden op de trein. Precies het weekend waar de versoepelingen begonnen, had ik verlof. Zeer benieuwd hoe het erna zou gaan. 

Zelf ben ik blij dat ik op het station weer gewoon normaal kan ademen zonder mondkapje op. Ik merk wel dat ik na mijn dienst er keelpijn door krijg. 

Het blijft me ook verbazen dat in het buitenland iedereen gewoon het mondkapje draagt zonder elke keer discussies aan te gaan. Kom je weer in Nederland en hoppa, daar ga je weer.

Het gaat niet alleen om de mondkapjes. Ook de reizigers schieten meteen de verdediging in bij andere regels die men overtreedt. Nog niet eerder heb ik een uvb geschreven voor een vouwfiets (niet ingeklapt), maar nu wel. Iedereen kan fouten maken en zijn of haar zaakjes niet op orde hebben, maar als ik je waarschuw en de volgende dag kom ik je weer tegen in exact dezelfde situatie, dan ben je hardleers en verdien je hem gewoon. 

Ook het gemak waarmee er gedacht wordt dat we wel ff helpen, zware koffers, vrachtwagens van kinderwagens, inklappen vouwfiets.... het wordt steeds gekker. 

De smoezen dat men geen mondkapje op heeft. Ik dacht alles wel gehoord te hebben onderhand, maar niet dus. Het boek wordt steeds dikker en dikker.

Drukker wordt het ook. Toeristen zie ik weer vaak en ik spreek weer zowat alle talen die ik machtig ben. De diversiteit neemt toe, net als de drukte. 

We zijn weer lekker actief, ik wacht weer verder af wat me te wachten zal staan.

Het is ff geleden dat ik dienst heb gedraaid. Heb er deze week iets van 5 gehad, met de nodige restricties ivm het terugkomen na een medische interventie. Het valt me op dat er een soort tweedeling is. De groep die zijn best doet zich aan de regels te houden en de groep die er meer moeite mee heeft. Ik hoef minder op mondkapjes te wijzen, maar de situaties die dat wel van me vragen, leveren 1 op de 5 een vervelend gesprek op. 

Mijn eerste dienst had ik weer eens mazzel dat ik met een goed werkende intercity strandde achter een defecte sprinter. Deurproblemen waren het issue en ik stond op een plek, waar je liever niet staat, we konden geen kant op 😒. 

Altijd leuk als je in de verstoringsinfo leest dat jouw trein erachter gestrand staat. Komt niet erg vaak voor zoiets 😅. Was een fijne sfeer, ondanks dat ik toen weinig wist en het enige positieve kon zeggen dat wij een werkende trein tot onze beschikking hadden. Is ook wel wat waard.

Zaterdag weinig bijzonderheden gehad, zondag viel me op dat men een beetje vergeetachtig was met de mondkapjes. 

Vandaag was het voor mij zorgen dat de trein kon rijden, heb een aantal treinen op veiligheidsnorm meegenomen, dus met 1 HC minder dan de planningsnorm. Was blij ingezet te zijn, dus gaf een goed gevoel weer iig. Later deze week ga ik de late weer in. Eens zien hoe het tijdens de avondklok zal gaan....

Na zaterdag dus door omstandigheden dat ik mijn dienst niet mocht vervolgen heb ik weer twee diensten gedraaid. Ik heb gelukkig alles goed kunnen verwerken en heb al mijn werkzaamheden weer kunnen oppakken.

Zondag viel me op hoe anders het publiek in de trein is. Ik ben voornamelijk kleuterjuf geweest en mijn broek zakte echt af toen ik in 1 trein 6 reizigers moest vragen of ze een mondkapje hadden en op wilden zetten. Echt, wat een asociaal gedrag, het is dat ik niet meteen van het een in het ander wilde vallen, heb ik het kunnen oplossen door aanwijzingen te geven die gelukkig werden opgevolgd, maar het smoezenboek staat vol ondertussen. Ondanks dat ik gestoord werd van het corrigeren van mondkapjes, had ik weinig te maken met andere problemen.

Die had ik vandaag. Vandaag had ik veel minder werk aan de correcties over gebruik mondkapjes, maar was ik weer meer bezig over vervoerbewijzen en honden op de bank. Het beginnen echt uitersten te worden, maar de toiletzitters beginnen op te vallen, net als de soloreizigers die beweren samen te reizen. Spits in de middag, die kennen we niet en men wordt verkeerd door mijn collega's geadviseerd en geinformeerd. Lastig te beoordelen als ik er niet bij geweest ben. 

Toch een uur langer aan het werk geweest, omdat er een paar reizigers echt extra aandacht van mij en van @Slidestops collega's wilden hebben en hebben gekregen.

Kortom, ik ben blij dat ik weinig last heb van afgelopen zaterdag en heb vanuit NS alle hulp kunnen krijgen die ik anders nodig gehad zou hebben als het niet goed zou gaan. Wat vaak lastig is, om eerlijk tegen je te zijn, want stoere praat, daar betaal je vanzelf de rekening voor. Ik blijf echt veel liever mezelf en heb weer genoeg vrolijke reizigers gezien en gesproken, daar blijf ik het echt voor doen .

Ik help het iedereen hopen want ik zie weer veel meldingen van dagjesmensen die met fietsen in de trein staan voorbij komen van collega’s.  Dat het aantal doden in Nederland nog steeds oploopt maakt blijkbaar op veel mensen nog geen indruk. 

Zelf zou ik nu absoluut niet met het OV gaan, het is dat ik werk als machinist maar mij verder niet gezien in het OV.  Zo en zo vermijd ik zoveel mogelijk de contacten met anderen buiten mijn gezin.

En als ik nu iets nodig heb dan betaal ik de verzendkosten wel extra als ik daarvoor niet naar de winkels hoef, alleen de supermarkt bezoeken we nog.

Ik merk op dat het drukker begint te worden in de trein. Ik zie, of eigenlijk ik hoor reizigers vertellen dat ze vaker naar kantoor moeten, ik zie ook dat er af en toe een actiekaart, die eerder verlengd is wordt ingezet. Ook keuzedagen kom ik weer tegen en het gros van de reizigers houdt zich netjes aan de mondkapplicht. Wel blijft het kat en muis spel om hem goed op te zetten. Vaak is 1 blik van mij blijkbaar voldoende. 

Ik begin steeds meer leuke conversaties te krijgen, merk niet op dat ik een gelaatsscherm draag, maar ik mis echt de gelaatsuitdrukkingen. Ogen zeggen veel, maar de mond vaak meer.

Het fietsverbod wordt redelijk goed nageleefd, maar ik blijf toch heel af en toe een fietser weigeren. Das niet leuk, maar het is ff niet anders. 

Ik merk ook op dat ik veel verbazing zie dat ik controleer. Neem geen kaart aan en het scannen gaat me goed af. Je krijgt zo toch een ander contact met de reiziger.

Wel zie ik vaak als men iets wil zeggen, hun masker afzetten om te praten, juist, liever niet.

Plezier, dat heb ik zeer zeker weer. Blij terug te zijn als HC op de trein.

Na anderhalve week verlof genoten te hebben, ben ik deze week weer actief. Als cadeautje bij mijn laatste dienst voor mijn verlof, had ik een "ongelukje" met mijn Dopperfles. Die vond het nodig om voor ik van huis ging, de dop open was en mijn uvb boekje heerlijk gewassen heeft. Heeft me toch 3 dagen gekost voor ik al het papier droog had en het boekje weer in orde had. Ach, als dat alles is he.... enige mazzel die ik had, was dat ik die dienst een reservedienst had en niet op pad hoefde. 

Deze week weer de normale gang van zaken. De ene dag is het drukker in de trein dan de andere dag, maar ik zie het echt drukker worden. De drukste trein die ik heb gehad was driekwart gevuld in de 2e klas qua zitplaatsen. 

Ik heb in mijn diensten weer geregeld reizivers mogen vragen waar hun mondkapje was. De antwoorden waren eigenlijk allemaal hetzelfde: oh sorry, ff vergeten.

Zwartrijders helaas ook weer gehad. Een aantal vond het geweldig om voor me uit te lopen, niet te reageren en in een dubbeldekker kat en muis te spelen. Helaas voor deze zwartrijders was de kat ze te slim af en waren de muizen in het nauw gedreven en hebben een mooi nieuw vervoersbiljet gekregen. Waar ik echt een hekel aan heb, is dit soort gedrag en je voelt hem al aankomen, dan wordt je weggezet als racist. Het is soms echt de omgekeerde wereld.

Een ander incident vergeet ik ook niet snel. Dan ben je een controleronde aan het uitvoeren, dan twijfel je over een mondkapje, of dat er wel eentje is en zodra je ernaar vraagt of je mening geeft, ben je als HC discriminerend bezig. Nog steeds staat er een vraagteken boven mijn hoofd, want hoezo discrimineer ik als ik ergens op wijs? Er was maar 1 reiziger waar het om ging, dus ik weet het soms ook niet meer.

Wat zou ik graag een wereld hebben zonder discriminatie en rascisme. Het wordt nu een trend om het woord maar te gebruiken en hierdoor zwakt het probleem af op de punten waar er echt sprake van is. Daar waar inderdaad actie op ondernomen moet worden. 

Ik probeer altijd iedereen hetzelfde te behandelen en actie zorgt voor reactie. Zelf moet ik soms ook mijn excuses aanbieden, omdat ik net uit een vervelende situatie kom en dit ten onrechte laat voelen aan een andere reiziger. Ook ik blijf een mens. 

Komend weekend mag ik weer aan de slag. Benieuwd hoe het nu in het weekend is.

Na een aantal dagen vrijaf te zijn geweest, mocht ik weer aan de slag. Ik merkte dat de ochtendspits al drukker werd, maar de daluren waren zelfs drukker dan de ochtendspits 😔. 

Ik merk wel op dat de groepsdruk werkt. Veel reizigers dragen hun mondkapje goed, iig als ik langs kom. Soms denkt men ermee weg te komen door hem snel goed op te zetten, maar ik ben wel wat gewend. 

Toch weer een eigenwijze reiziger gehad zonder mondkapje, had de kans gekregen om het volgende station het te gaan regelen, maar helaas, de kans werd niet benut, dus het enige wat nog kon was een bekeuring. 

Ik ben vandaag ook weer een groepsticket tegengekomen. Een groep vriendinnen, die blij waren weer op pad te mogen. Je zag dat men er zin in had en geen gezeur met de mondkapjes. Ik was blij verrast. 

De bezetting tweede en eerste klas is groot. Benieuwd hoe dit verder gaat lopen. Ook weer een bedelaar aan boord gehad, niet de bekende zakdoekjesleggers, maar iemand die het niet breed heeft gehad denk ik. 

Ik heb in mijn trein voldoende te doen nu, kan heerlijk mijn werk doen en veel reizigers zijn weer blij me te zien, ik word nu geregeld door vaste reizigers herkend, zelfs al aan mijn stem word ik weer herkend 🥺. 

Ik had deze drukte iig nog niet verwacht. Er was nog voldoende plaats om afstand tot elkaar te houden als men dat had gewild. Benieuwd naar morgen, hoe druk het dan wordt.

Vandaag heb ik weer echt een dienst gehad, waar ik bij mezelf te raden moest, hoe ermee om te gaan. Mijn lontje is na 4 dagen veel korter geworden, frustraties heb ik veel en allemaal door deze vreselijke crisis. De maatregelen begrijp ik, maar dat er zoveel misbruik word gemaakt niet.

Waar word ik dan gelukkig nog wel vrolijk van? Van die reiziger waar je het voor doet. Die zich veilig voelt in jouw trein. Die jongeman, die sinds carnaval zijn ouders niet gezien heeft, nu toch met een bos bloemen daar op afstand op bezoek gaat. Voor die onderwijzer, die wekelijks toch materiaal moet maken om op afstand les te kunnen geven. 

Ik had gehoopt dat de maatregelen wat versoepeld zouden worden. Mijn haar schreeuwt om een knipbeurt. Helaas zal het wel een staart worden als het nog veel langer duurt.

Wat mij ook opvalt, is hoe onze collega's zelf hun cabines grondig poetsen. Ik sta versteld. Zo ben ik ook benieuwd hoe onze 1,5 meter in de trein vormen gaat aannemen. Ik heb echt nog geen beeld erbij waar ik aan moet denken. Gaan er stoelen uit? Geen idee.

Reizigers, die het normaal vinden om na een aanwijzing doodleuk toch weer te fietsen op het perron, er zou maar eens een ongeluk gebeuren, dan is de wereld te klein. Egoisme is iets wat je veel ziet helaas. 

Komend weekend even nagaan of ik rijdende dienst heb. Nu ben ik nog bezig met de laatste loodjes.

Als HC sta ik erom bekend dat ik vaak op de juiste plek ben op het juiste moment, maar niet voor mijzelf. Dat is me vandaag weer gebeurd. Hopelijk met goede afloop. 

Ik kwam in een situatie terecht, waar mijn gevoel zei, blijf in de buurt. Collega's VenS waren bij een onwelwording geroepen en die situatie is geeindigd in een reanimatie. Er was ook sprake van een taalbarriere en dan zie je hoe belangrijk het is om met je collega's samen te werken om een leven te redden en de betrokkenen tot rust te krijgen, voor je een tweede spoedgeval erbij krijgt. 

Eenmaal in die situatie denk je niet aan Corona en ga je handelen en doen wat je goeddunkt. Mijn dienst is na dit incident direct beeindigd en ik zal dit een plek moeten geven. Dit had ik nog niet meegemaakt, maar het maakt indruk, dat kan ik je verzekeren. Vrijdag heb ik weer dienst, hopelijk blijft dat een rustige, chille dienst.

Ik heb een grenzeloze bewondering voor Loes en al die handhavers die dit circus toch weer in goede banen moeten leiden. Ik heb daar zelf niet het goede temperament voor.

De Antwerpse politie heeft op markten wervingskraampjes met indrukwekkende posters staan. Eentje die mij bijbleef: een man met een bebloede kop.

De vraag erbij Deze dronken man heeft net een 5-jarig meisje doodgereden. Welke medische verzorging zou gij hem geven ?

Ik flapte er onmiddellijk uit: zes kogels uit mijn dienstpistool !

De recruiter schoot prompt in de lach en ried mij aan dat niet op het entree-examen te schrijven.

Om maar te zeggen: het is een speciaal talent !

Ik ben er altijd weer van onder de indruk hoe een goede HC orde en netheid in de trein kan behouden zonder dat de stoottroepen erbij moeten worden geroepen. Toen die solliciteerden, hadden die ook niet vermoed, dat ze ooit er voor moesten zorgen dat iedereen een lapje draagt.

@Deventer 

"Leuk vinden" zie ik meer als waarderen. Ik ben een HC in een groter geheel en dat weet u als geen ander. Ik spreek in dit topic voor mijzelf en niet voor collega's. In andere topics staat duidelijk wat ik daarvan vind en dit topic is daar niet voor bedoeld. Een HC willen zien, is opzieken het beste, dus wat @Popeye adviseert, daar sta ik verder achter. Simpeler kan bijna niet.