"NS spoort niet"

"NS spoort niet"
Donderdag 28 juli 2022
Ik stapte in Rotterdam op de trein van Den Haag naar Eindhoven. Overvol, de trein ervoor was uitgevallen. Instappen duurde een tijd want er moesten eerst mensen uit en daarna kon men instappen, iedereen moest aanschuiven in het middenpad van de wagon en het portaal bij de deuren. Conducteur kon hier niet op wachten, floot en deed de deuren dicht. Passagiers waren nog aan het instappen, kwamen dus niet aanrennen, bagage werd nog ingeladen. Ging net, maar dan ook net, goed. Volgende halte, Breda. Door de drukte moesten mensen die in het portaal stonden uitstappen omdat passagiers met bestemming Breda er anders niet uit konden. Daarna kon er weer ingestapt worden. Ging eigenlijk best goed totdat de conducteur besloot dat het mooi geweest was en opnieuw de deuren sloot terwijl passagiers nog instapten. Zo ook ik. Twee koffers ingeladen en de deuren gingen dicht terwijl ik, nog staand op het perron, met mijn bovenarm tussen de deuren vast kwam te zitten. Ik probeerde in doodsangst mijn arm los te trekken. Gelukkig hadden passagiers meerdere malen aan de noodrem getrokken. Trein kon daardoor niet wegrijden. Ik heb toen kans gezien mijn arm tussen de deuren vandaan te krijgen, met de nodige verwondingen.
Gelukkig kwam er hulp van de NS. Twee mannetjes van de afdeling "handhaving" liepen naar me toe en vroegen hoe ik in godsnaam zo stom kon zijn om na het fluitsignaal naar de trein toe te rennen en  proberen binnen te komen. Ik leg uit dat ik ben uitgestapt omdat anders de passagiers voor Breda er niet uit konden. Antwoord: Hoe kun je in godsnaam zo stom zijn om na het fluitsignaal naar de trein toe te rennen en nog proberen binnen te komen. Dit gebeurde een keer of vier waarna ik opmerkte dat luisteren betekent dat er een interactie moet zijn tussen de oren en wat daar eventueel tussen zit. Antwoord: je moet je koest houden.
Ondertussen zat mijn vrouw volkomen in shock op haar knieën op het perron. Ook hier kwam de NS te hulp; U hoeft niet zo te gillen mevrouw. Op mijn vraag of er een ambulance gebeld kon worden werd niet gereageerd.
Volgens de dokter heb ik een handpalm grootte hematoom boven de elleboog, aan de mediale zijde een schaafwond met hematoom en een contusie bovenarm.
Waardeloos, doet pijn maar daar kan ik mee leven. Wat veel erger is, is de hufterigheid en het totale gebrek aan inlevingsvermogen van het NS personeel. Hierdoor ben ik 5 dagen na het incident nog steeds woedend en beleef ik het steeds opnieuw. Dat is niet goed voor mijn nachtrust en ook mijn vrouw is  nog niet van de shock bekomen.
De NS cancelt heel veel treinen, kort ook veel treinen in en dit terwijl het alsmaar drukker wordt. Nog nooit zag ik zoveel (internationale) reizigers in de trein als nu in de vakantieperiode. Hoe kan NS de veiligheid garanderen? De in- en uitstroom van passagiers moet echt beter gereguleerd worden. Een conducteur kan niet zomaar rücksichtslos op het fluitje blazen maar moet de veiligheid van reizigers voorop stellen. Mijn vrouw en ik zijn zeker niet de enigen die het gevaar van zo dichtbij hebben gezien en gevoeld. Wat als het echt was misgegaan?
Misschien ook handig om het NS personeel bij te scholen in sociale vaardigheden. Mensen die in paniek/shock zijn moet je opvangen op een respectvolle en empathische manier en zeker niet op de manier zoals met ons is gedaan.
Ik heb aangifte gedaan bij de politie van Breda die mij heeft aangeraden ook contact op te nemen met de NS. Vrijdag 29 juli heb ik telefonisch contact gehad met de NS  en een klacht ingediend. Tot op heden geen reactie en dat is toch het minste wat je mag verwachten.