Pff hè die drukte op het station.. je kent het wel. Rijen bij het instappen, de roltrappen en ook bij de incheckpoorten. In de “individualistische samenleving” waar we nu in zitten laten we elkaar niet persé voor. Het valt me ook op dat, in het OV, ik nauwelijks oogcontact heb met mijn medereizigers op het station en in de trein. Gek, vind ik dat. De sociale interacties zijn gering.
Neem daarentegen bijvoorbeeld de auto. Als ik in het verkeer iemand voor laat komt er vaak een glimlach en een handje omhoog, zeker als automobilist. Maar in het openbaar vervoer zie je zoiets zelden. Waarom is dat eigenlijk? Waarom is iedereen zo afgezonderd - het liefst met oortjes in - en op zichzelf in het openbaar vervoer? Hebben we écht zoveel stress en haast?
De volgende keer dat het druk is en ik sta bij de poortjes in te checken, laat ik iemand voor en zet ik mijn glimlach op. Zou diegene dat überhaupt door hebben? In alle stress en haast? We gaan het zien!
